‘Als ik mijn tanden tegelijk met mijn kinderen poets, dan ga ik vanavond vast niet meer eten,’ gonst het door haar hoofd. Ze wil helemaal niet bezig zijn met eten vanavond, want juist het niet-eten houdt haar rustig. Alleen is er wel eten in huis. Lekker eten. Chips, chocolade, zelfs het fruit ziet er aantrekkelijk uit. Ze poetst niet, maar flost wel grondig. Het bloedt een beetje in haar mond. Dus het is goed dat ze flost, want dan wordt het schoon.
Ze slapen natuurlijk niet direct, maar wel snel. Na een koude dag in de buitenlucht is dat ook niet zo vreemd. De keuken moet nog opgeruimd worden, maar met een muziekje aan is dat snel gedaan. De vaatwasser ruimt ze zo zacht mogelijk uit, de vuile vaat van vanavond gaat er zo stil mogelijk in. Dan trekt ze toch het kastje open waar al het lekkers ligt. ‘Zal ik iets pakken?’ zegt ze zacht tegen zichzelf. Het deurtje gaat weer dicht. Nee, discipline.
De telefoon gaat. Gelukkig is het haar beste vriend, die kletst met gemak een uur of twee vol. Ze praten over de dingen die hen al jaren bezighouden: hun vaders, eten en hun geliefden. Bij hem was het tot voorkort steeds dezelfde, maar sinds hij zijn huwelijk openbrak is het steeds een ander. Dat siert hem, vindt ze. Hij is minder saai geworden en hun vriendschap is nog verder verstevigd. Het duurt inderdaad bijna twee uur voordat ze ophangen.
Ze loopt naar de badkamer, dit keer echt voornemens om haar tanden te poetsen. Langs de keukendeur. Die staat op een klein kiertje. Zal er een kat in de keuken zitten? Ze duwt de deur een stukje open, kijkt rond. Sluipt dan toch even naar het kastje en trekt de zak paprikachips eruit. Met ribbels, de lekkerste. Ze opent de zak en ruikt even. De geur alleen al. Oh, en daar in het hoekje zit er precies zo een die een beetje doorzichtig is en hop, daar gaat hij al: in haar mond. ‘Dan ga ik toch nog even tv kijken,’ denkt ze. Voor ze het weet is het bakje gevuld met een flinke hoop, meer dan 30 gram weet ze na twee weken al haar eten afwegen. Ze heeft nog geen film gekozen voordat ook het tweede bakje toch naar binnen is gewerkt. Het derde komt in twee etappes, eerst bij het begin van de film en de tweede helft na vijf minuten. Dan geeft ze zich gewonnen en kiepert ook het bodempje van de zak in het bakje. Opperdepop.
De film kan haar niet boeien en na minder dan een kwartier zet ze ‘m uit. Weer gefaald, schiet het door haar hoofd voordat ze eindelijk haar tanden poetst. Ze zoekt haar koude bed op en wrijft zichzelf warm. Niet verstandig een boek lezen of nog even schrijven, nee, platte ontspanning van een vibrator maakt de toch al mislukte avond verder af. Lekker mislukt, dat dan weer wel.